Nowoczesne respiratory są sterowane elektronicznie za pomocą niewielkiego, wbudowanego systemu, który umożliwia dokładne dostosowanie ciśnienia i charakterystyki przepływu do indywidualnych potrzeb pacjenta. Precyzyjnie dostrojone ustawienia respiratora służą również do tego, aby wentylacja była bardziej tolerancyjna i komfortowa dla pacjenta.
Nowoczesny system pracy respiratora
W Kanadzie i Stanach Zjednoczonych za dostosowanie tych ustawień odpowiedzialni są terapeuci oddechowi, a za ich utrzymanie technicy biomedyczni. W Wielkiej Brytanii i Europie zarządzanie interakcją pacjenta z respiratorem jest prowadzone przez pielęgniarki opieki podstawowej. Metody nieinwazyjne, takie jak ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych i wentylacja nieinwazyjna, które są odpowiednie dla pacjentów wymagających respiratora tylko podczas snu i odpoczynku, wykorzystują głównie maskę nosową. Metody inwazyjne wymagają intubacji, która w przypadku długotrwałej zależności od respiratora jest zazwyczaj kaniulą tracheotomijną, ponieważ jest ona znacznie wygodniejsza i praktyczniejsza w przypadku opieki długotrwałej niż intubacja krtani lub nosa. Ponieważ awaria może prowadzić do śmierci, systemy wentylacji mechanicznej są klasyfikowane jako systemy o kluczowym znaczeniu dla życia i należy podjąć środki ostrożności w celu zapewnienia ich wysokiej niezawodności, w tym zasilania. Respiratory mechaniczne, w związku z tym, są starannie zaprojektowane tak, aby żaden pojedynczy punkt awarii nie stanowił zagrożenia dla pacjenta.
Mogą one posiadać ręczne mechanizmy wspomagające, umożliwiające oddychanie ręczne w przypadku braku zasilania (np. respirator mechaniczny zintegrowany z aparatem do znieczuleń). Mogą być również wyposażone w zawory bezpieczeństwa, które w przypadku braku zasilania elektrycznego otwierają się do atmosfery i pełnią funkcję zaworu przeciwdeszczowego do spontanicznego oddychania pacjenta.